Huisdieren maken mensen gelukkig, zo simpel is het. Dat het wetenschappelijk ruimschoots is aangetoond is slechts een echo van wat miljoenen mensen dagelijks ervaren.

Mijn vrouw schoot in de lach. Ik was gewoon gaan zitten op een krukje om mijn stapschoenen aan te trekken en weer opgestaan. Ik vroeg me af wat daar nu zo grappig aan was.

De uitleg van de kok had duidelijk een nocebo effect getriggerd (ontlokken van negatieve verschijnselen, zoals ziektesymptomen of pijn door suggestie) maar of het poedertje een placebo effect had ontlokt (de afname van pijn, ongemak of bepaalde klachten door suggestie), durf ik niet te zeggen. Misschien met alle Chinezen, maar niet met den deze?

Transcendente ervaringen ons kunnen overvallen, als de ontvankelijkheid hiertoe aanwezig is.

Ik denk dat het in de natuur was, een jaar of twintig geleden, in de namiddag en op mijn eentje, maar dat is maar een gedachte, geen herinnering die zich beroept op een ervaring…

Een brokje viel in de tas, ik viste het eruit met een lepeltje en op het moment dat het de smaak-en geurpapillen in mijn mond raakte, werd ik als door een inwendige katapult weggeslingerd het verleden in, naar een periode van mijn jeugd die ik helemaal vergeten was.

Gekatapulteerd. Zo voelde ik me toen ik in een Spaanse boekenwinkel deze bladwijzer meekreeg.
Natuurlijk ging hij over Federico, de grote Spaanse dichter. 
Maar voor mij ging hij over Lorca, mijn intiemste vriend.

Wat er ook gebeurt, tandpijn of tegenslag, het is altijd even verschieten. En dan, volslagen los van elke methode, overtuiging of ideologie, adem je weer in. 

De moed om foert te zeggen tegen de terreur van de tijd en, in dit geval, ook foert te zeggen tegen wat je denkt dat anderen denken over jou.

Leren ontdekken wat je wil. Wat voor jou, op dit moment in je leven, je hart sneller doet kloppen of tenminste het gevoel geeft dat je goed bezig bent. En vervolgens is het kwestie van de manieren te vinden om niet te blijven hangen in mooie wensen, maar om intenties om te zetten in concrete veranderingen.

‘We kunnen onze dagen doorbrengen met druk bezig zijn, zonder dat ons hart ligt in wat we doen.’
Met dit zinnetje raakt ecofilosofe Joanna Macy meteen de kern van waar ik in mijn cursus De prioritijd in je leven naartoe wil: hoe kan je bijsturen om je tijd echt te besteden aan je prioriteiten. Aan de dingen die je leven betekenis geven en je hart sneller doen kloppen. 
Je kan je leven niet méér tijd geven, dus geef de tijd die je rest meer leven.

In plaats van te wachten tot: de werkdag erop zit, het weekend eraan komt, ik nog eens een leuk moment met X of Z heb, het mooi weer is…

Iedereen (glim)lacht op deze prent uit de zeventiger jaren, behalve de zittende man uiterst links. Dat is waarschijnlijk de winnaar van het petanque spel dat ze net achter de rug hebben.

Je zou het misschien niet denken, maar ook in de mindfulness beweging is men intensief en daadwerkelijk betrokken op maatschappelijke, politieke en ecologische realiteiten en conflicten en de impact die ze kunnen hebben op de toekomst van onze aarde. 

Tijdens een pauzemoment in de cursus ‘Rust in je hoofd‘ liep een cursist op me toe en zei: Doordat jij dat allemaal zo goed weet, heb jij van al dat gemaal en gepieker toch geen last meer? Die vraag had ik niet verwacht en ik zei: Oh, maar ik ben nog steeds een debutant hoor. En …

Verandering is een taai proces Lees verder »