Een geliefde toelaten betekent hem ook loslaten
Een geliefde heeft in zich ook een wereld die niet van jou is.
En soms is die wereld belangrijker dan jij.
En dat heb je te accepteren.
Dat betekent dat je een deel van hem moet kunnen loslaten.
Het deel dat hij is zonder jou.
Als je geliefde niet doet wat je wil, als ze niet geeft wat je verwacht, ga dan niet trekken, schreeuwen, op de deur bonken, je voor haar voeten werpen, dreigen, scènes maken, chanteren.
Laat los.
Zet een grote stap achteruit.
Kijk met nieuwe ogen ruimer om je heen, zie verse mogelijkheden, wees nieuwsgierig naar alternatieven los van je geliefde, breek uit je gewoontegedrag en je afhankelijkheid en ga nieuwe wegen. Je vriendschappen een jodiumkuur geven bijvoorbeeld.
De ander hoeft niet aan jouw verwachtingsplaatje te beantwoorden, daar is hij niet voor op de wereld gezet .
En dat gaat uiteraard ook op voor andere belangrijke relaties in ons leven: vrienden, familie, collega’s… Deze blog gaat erover.
In betekenisvolle relaties stellen we ons al snel veel afhankelijker op dan we zelf beseffen.
Michel de Montaigne heeft daar een gezond vaccinatierecept voor: Leen je aan de ander, geef je aan jezelf. Daar gaat deze podcast over.
Afhankelijkheid van anderen is immers de achillespees van je emotionele stabiliteit.
Jij verandert, de ander verandert, de relatie verandert. Dat is een natuurlijk proces.
Mensen hebben vaak de neiging om te denken dat de relaties die betekenisvol zijn in hun leven, en de gevoelens die daarbij horen, met een fixeerspray te behandelen zijn.
Misschien moeten we leren aanvaarden dat gevoelens net als een hond of een poes zijn: ze worden nooit zo oud als we zouden willen.
En dat vergankelijkheid geen bezwaar hoeft te zijn om er volop van te genieten.
Een regenboog blijft ook nooit zo lang als we zouden willen.
Maar je bent wel dankbaar dat hij op je pad kwam.