Ik heb van mijn baas begrepen dat mindfulness in de mensenwereld een succesvolle hype geworden is, omdat het hen leert om in het hier en nu te leven. Hij blijkt erg overtuigd van de zinvolheid ervan en stimuleert heel wat mensen om cursussen mindfulness te volgen. Helaas zijn deze cursussen nogal duur en niet voor iedereen praktisch haalbaar.
Mag ik u wat dit betreft een bescheiden tip geven? Als u er nog geen heeft, schaf u dan een hond aan, een gratis exemplaar uit een asiel is prima, en u heeft een permanente privé leermeester mindfulness in huis.
Honden doen niet anders dan in het ‘nu’ leven. O jawel, wij kunnen anticiperen (“Ze pakken hun valiezen, binnenkort ga ik weer op vakantie bij tante Emma”) en ook herinneringen ophalen (“O wat was dat toch leuk zwemmen gisteren in dat zwembad van onze buren, ook al leken zij niet zo enthousiast”), maar het allergrootste deel van de tijd leven we gewoon aandachtig in het nu (wat hoor ik, wat ruik ik, wat zie ik?). Bij mensen blijkt dat net andersom te zijn. Dus doe mee met mij, leef aandachtig en bewust door je zintuigen optimaal te gebruiken, dat weerhoudt er je van te verglijden in gemaal over dingen die voorbij zijn of nog moeten komen.
Ideale oefenplek om te beginnen is de wandeling en doe precies wat ik je voordoe: kijk vol aandacht mee naar dat haasje dat naar de berm loopt, steek je neus in de lucht en snuif de geuren van de omgeving op, luister naar het loeien van de koeien en nee, meeruiken aan dat drolletje hoeft niet echt, dat is voor gevorderden.
Er is nogal wat onderzoek gedaan naar het effect van onze aanwezigheid op de gemoedstoestand van mensen, en daaruit zou blijken dat die erg gunstig is. Door de aanwezigheid van een hond worden mensen rustiger, hun bloeddruk daalt, de hartslag wordt lager, hun spieren ontspannen, ze ademen rustiger en lager en ze komen ook mentaal meer tot rust.
Bovendien neemt bij activiteiten zoals aaien, strelen, knuffelen – menselijke activiteiten waarvan wij het uitgelezen slachtoffer zijn – de secretie van endorfines toe, een hormoon dat de weerstand en dus de genezing bevordert.
Die hormonale veranderingen gebeuren overigens niet alleen automatisch, maar ook erg snel. Heel wat sneller zelfs dan de werking van klassieke tranquillizers en antidepressiva.
Kortom, we zijn een soort Instant Prozac of Valium zonder veel bijwerkingen.
Eigenlijk zijn we zulke goede mensenkenners geworden dat een carrière als mensenfluisteraar ons op het lijf staat geschreven.
Niet dat de mens een makkelijke soort is om te begrijpen. Ik zou honderden voorbeelden kunnen geven van menselijke gedragingen en gewoonten die in onze hondenogen volkomen onbegrijpelijk en absurd zijn. Laten we ter illustratie gewoon een paar fragmenten nemen uit het begin van een mensendag. Die begint bij ons thuis bijna altijd in acute stress, wegens een mij onbekend verschijnsel dat zij echter maar al te goed kennen, want het blijkt elke dag opnieuw hun lot. Ze noemen deze lotsbeschikking ‘Te laat’. Dat roepen ze ook de hele tijd naar mekaar: ‘Ik ben veel te laat!’
Ik wou dat ik het ook kende, dan kon ik meedoen. Het lijkt ontzettend leuk, want iedereen is dan zo heerlijk opgewonden. Misschien lijkt het wel op… de zee, of op… een rennend haasje…
Mijn baas zegt dat ik die lotsbeschikking niet kan kennen, omdat ik geen eindigheid ken, en daardoor heb ik niet wat jullie wel hebben: geen tijd.”