Openingen creëren

Het belangrijkste wat je kan doen, zegt de boeddhiste Pema Chödrön, is openingen creëren.
Dat kan je doen door de pauzeknop in te drukken en de maalstroom in je hoofd te laten stilvallen.

Even simpel als moeilijk.

Ik zou het zelf ook wel vaker willen doen, maar slaag er niet altijd in.
En als ik er al eens aan denk, stel ik het meestal uit.
Straks, fluister ik dan mezelf toe, en ik geloof het nog ook.

Ik zou het eigenlijk nu kunnen doen, terwijl ik deze tekst schrijf, want het is druk in mijn hoofd.
Maar ik doe het niet ‘omdat ik dit wil afkrijgen’.

Zo gaat het haast altijd. Ook al weet ik dat het me goed zou doen, toch maak ik mezelf voortdurend blaasjes wijs om verder te doen: ‘Het is nu echt niet het gepaste moment om te stoppen’ of ‘Eerst dit afmaken’.

Blaasjes.
Dat is wat ik mezelf telkens wijsmaak.

Wedden dat als ik straks ben gestopt omdat het af is, ik meteen weer in een andere tunnel zit: anticiperen van dit, herkauwen van dat, uitdenken van zus, malen over zo …
Stopt het bij jou ooit, daarboven, lezer?

Maar is dat waar dat ik niet even stoppen kan, nu?
Natuurlijk niet, maar het vraagt wel moed om me uit het korset van mijn denk- en doe modus te wringen om gewoon eventjes te kunnen ‘zijn’.
Eigenlijk zou ik als de Baron van Munchhausen moeten doen.
Die trok zichzelf bij de kraag de modder uit.
Zie je het beeld?
Ik ga het nu doen.

=====================

Ik heb het gedaan en denk nu: Izipizi, was dat.
Het is gewoon een beslissing.

En ja, ze deed deugd, die opening.
Lang heeft ze niet geduurd, een paar minuutjes.
Het was zowel letterlijk als figuurlijk verlichtend.

Ik had het gevoel dat er van buiten uit licht binnenviel in die opening.
Het verlichtte – in de zin van verzachting – zowel mijn geest als mijn lichaam. Dat laatste ontspande zich en in mijn geest – waar mijn gedachtestromen meestal 120 rijden in derde – ging het jakkeren liggen als een poes op de verwarming.

En het verlichtte ook mijn waarneming van de dingen: hoe ik deze tekst verder zou schrijven. Alsof de straatverlichting aanging en ik plots meer wegen en mogelijkheden zag.

Neen, het was geen Lourdes ervaring en ik was ook niet van mijn sokken geblazen.
We moeten niet overdrijven.
Maar het heeft me wel goed gedaan.

Zo’n openingen creëren, ook dat is wat je leert in mindfulness en de Mindfulness Based Cognitive Training.