fbpx
Hoe was jouw dag?

Hoe was jouw dag?

“How we spend our days is, of course, how we spend our lives,” -Annie Dillard.

Het duurt toch een drietal lezingen eer dit citaat op kruissnelheid mijn herkenningscentrum binnenrijdt. ‘Juist’, roepen ze daar eindelijk in koor. ‘Zo is het precies’.
Want inderdaad, we staan er in de dagelijkse maalstroom van het leven niet echt bij stil, hoe we die dagen doorbrengen. Als het maar een productieve is geweest, zoals het hoort, zijn we meestal tevreden.
Zelden staan we er bij stil dat je ook kan beslissen om de waarde van je dag niet te laten afhangen van hoe productief die is geweest, maar hoe bewust je die geleefd hebt. Dan gaat het niet om: ‘hoeveel heb ik gepresteerd vandaag?’, maar om: ‘waar ben ik in op gegaan, wat heeft mij vandaag het gevoel gegeven dat ik leef?’
Al te vaak zit onze dag vol activiteiten die we doen om later  – vanavond, het weekend, als de kinderen groot zijn, als we op pensioen zijn –  een goed leven te hebben, waarbij we vergeten dat het leven vandaag was. Elke minuut die we bezig waren met het mogelijk maken van een goed leven heeft ons wellicht weg gehouden van een goed leven.

John Lennon zong het ons al eerder voor:

Life is what happens to you while
You’re buzy making other plans.

En dus ja, mevrouw Dillard, u heeft gelijk: hoe we onze dag besteden is hoe we ons leven besteden.
Maar eerlijk gezegd: ook al ben ik het volmondig met u eens, makkelijk is het niet om dat cruciale inzicht – hoe waar ook – om te zetten in de praktijk. De dwang om ‘nuttig en productief’ bezig te zijn is immers een geslepen vos.
Ik ervaar het zelfs op dit eigenste moment, terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben. Ik had een snipperdag genomen, en eigenlijk hoorde ik nuttig bezig te zijn met het voorbereiden van cursussen en seminaries. In de plaats daarvan ben ik nu al een uur aan het denken en schrijven over dit thema – dat me overigens zomaar op het hoofd gevallen is naar aanleiding van dat citaat van Annie – en voel ik het verlangen om nog een paar uur door te gaan. Maar dat is buiten het fluitje gerekend van mijn werkethos-ego: er moèt nog zoveel en ik zit hier maar wat te lanterfanten! Foei!
Het lanterfanter-ego wordt opgezadeld met een behoorlijke schuldinductie, maar hij heeft wel zoveel meer plezier dan zijn werkethos-collega.
Benieuwd wie gaat winnen vandaag.

(Uiteindelijk werd het een onverwacht compromis: dit stukje plezierig gemijmer kreeg een nuttige plaats in de voorbereiding van mijn cursus De tijd van je leven)

Delen

Laat een reactie achter

Ik lees je graag. Het is heel fijn als je een reactie plaatst. Dat brengt leven in de brouwerij. Je emailadres is enkel om de bron van het bericht te verifiëren tegen spam, het wordt uiteraard niet gepubliceerd. Dank je wel voor je reactie!