fbpx
Kameel illusie placebo

Hoe je gedachten je lichaam een loer kunnen draaien

(Afbeelding: unsplash.com)

Ooit was ik kreeft gaan eten in een klein stranddorpje ergens aan de Chinese zee. Het stond bekend voor zijn lekkere kreeft, maar we waren de enige bezoekers. Ik was afgesproken met iemand die ik onderweg had leren kennen. De man was een Westerse professionele kok en kende alles van voedsel. Omdat hij wat later zou komen en ik grote honger had, bestelde ik alvast een verse, aldaar gekweekte en erg betaalbare kreeft die ik haast helemaal op had toen de kok toekwam. Ook hij was uitgehongerd en ik bood hem het resterend stuk van mijn kreeft aan in afwachting van een verdere bestelling. Hij had er trek in zei hij, en nam mijn aanbod dankbaar aan.

Amper had hij een stuk kreeft tussen de kiezen of hij spuwde het krachtig uit. ‘Niet meer goed’, riep hij vol afschuw. Ik zei dat ik niets speciaal geproefd had, maar zijn oordeel was onverbiddelijk: deze kreeft was al lang niet vers meer en dat zou ik vannacht wel merken. Omdat hij als professioneel kok in mijn ogen een voedseldeskundige was, geloofde ik hem. De rest van de avond was ik heel stil en luisterde volop naar de signalen van mijn lichaam: begon het al ? Even later fantaseerde ik wat het zou worden als ik hier, een uithoek in Azië waar je amper elektriciteit aantrof, een vergiftiging zou oplopen. Eenmaal in bed werd mijn hoofd de bioskoop voor ettelijke rampscenario’s en ik voelde me alsmaar zieker worden.

Een dokter was er niet en dus zocht ik midden de nacht een Chinese  apotheek op. Het was een soort stalletje vol driehoekige puntzakjes. Niemand sprak Engels en ik probeerde met gebaren uit te leggen wat er aan de hand was. Een oude man met een sikje – hij leek zo weggelopen uit Kuifje, De Blauwe Lotus – stopte me zo’n  puntzakje toe met een stinkend poeder dat ik meteen met water mengde en zonder veel moeite naar binnen werkte. Dat ging relatief makkelijk en snel want de keuze tussen iets slecht drinken en doodgaan op een Chinees eiland is geen keuze, je twijfelt geen seconde. En het heeft blijkbaar gewerkt, want ik haalde, na weliswaar een witte nacht, in blijkbaar volle gezondheid de volgende dag. 

De uitleg van de kok had duidelijk een nocebo effect getriggerd (ontlokken van negatieve verschijnselen, zoals ziektesymptomen of pijn door suggestie) maar of het poedertje een placebo effect had ontlokt (de afname van pijn, ongemak of bepaalde klachten door suggestie), durf ik niet te zeggen. Misschien met alle Chinezen, maar niet met den deze?

Placebo en nocebo behoren tot die fascinerende mind-body verschijnselen die ons een blik gunnen op de terra incognita van de wisselwerking tussen ons lichaam en onze geest.

Ze tonen ons hoe wonderlijk onze geest en ons lichaam met elkaar praten zonder dat we het beseffen.

De bewustwording van deze wederzijds beïnvloedingsprocessen leert ons echter veel over ons (dys)functioneren en is een onvermoede, rijke opening tot zelfzorg.

Delen

Laat een reactie achter

Ik lees je graag. Het is heel fijn als je een reactie plaatst. Dat brengt leven in de brouwerij. Je emailadres is enkel om de bron van het bericht te verifiëren tegen spam, het wordt uiteraard niet gepubliceerd. Dank je wel voor je reactie!