Heeft die gedachte ook u als kind bezeten?
Het zal u alvast niet verbazen dat ik als seksuoloog nog steeds mensen zie die niet voluit kunnen genieten van seksuele opwinding of, erger, lijden onder een ernstige blokkade omdat ze als kind opgezadeld werden met een levenslang schuldgevoel. Wellust kan voor een kind zoveel schuld en verwarring meebrengen, dat de schaamte erover de deur opent naar een verborgen leven, een leven in de fantasie dat we met niemand zullen delen, ook onze latere geliefden niet.
Schuld en schaamte worden dan de klapdeurtjes uit een cowboyfilm naar een geheim, secundair leven dat sommigen nooit meer verlaten.
Orhan Pamuk maakte het mee toen hij als kind tijdens een middagdutje de slaap niet kon vatten en gebiologeerd bleef kijken naar een plaatje uit een tijdschrift. Het was van een indiaan die alleen maar een schaamlapje om had. Plots kreeg de kleine Orhan een erectie. Hij wist niet wat hem overkwam.
Een andere keer gebeurde het toen hij zijn beertje tegen zijn onderbuik drukte.
Die vreemde maar ook wel prettige ervaring trad nog een paar keer op.
Net op zo’n moment stond plots zijn vader in de deuropening, keek naar zijn zoontje die met zijn slipje op zijn knieën een stijf piemeltje toonde, deed rustig en respectvol de deur weer dicht en verdween zonder er ooit een woord over te zeggen.
Dat was niet het geval met de meid, die riep uit dat hij net als een hond was, toen ze hem wassend in het warme badje plots een erectie zag krijgen. Ze riep het verwijtend en koud en hij wist dat hij iets heel fout had gedaan, maar wat hij niet wist was hoe hij het vermijden moest. Het gebeurde buiten hem om, hij had geen knopje om het uit te zetten. Dus het kon elk moment opnieuw gebeuren, waardoor iets dat heel prettig was plots een vloek van de goden leek.
Maar het ergste was dat hij geloofde de enige te zijn die zo’n afstotelijke maar oncontroleerbare daad kon stellen.
Zelf kom ik uit een generatie waar je van musturbatie doof werd en een spontane erectie een one way ticket naar de hel was.
Toen ik veertig jaar geleden als seksuoloog begon te werken, was de invloed van de Kerk op seksualiteitsbeleving puur terreur. Dat is, God zij dank (?), haast verdwenen.
Intussen zijn de sociale media de nieuwe kerk.
Publiceer maar eens seksgerelateerde woorden en beelden.
In google worden ze met **** weergegeven en bij de afbeeldingen op Facebook is de tepel van de borst gevallen.
Het ergst is de hysterische censuur, een spijtige nevenwerking van de absoluut noodzakelijke en terechte Me Too-beweging.
Ik schreef er deze blog over.