fbpx
Stoelen in chaos

Als het je te veel wordt

Wat er ook gebeurt, tandpijn of tegenslag, het is altijd even verschieten. En dan, volslagen los van elke methode, overtuiging of ideologie, adem je weer in. 

Om de simpele reden dat je uitgeademd had. 
Je hoeft daar niets voor doen. Niks beslissing, zero twijfel. 
Het gebeurt vanzelf. Je wordt geademend.
Ik weet het, het klinkt klef en ruikt naar wierookstokjes en patchoeli, maar al breek ik er mijn tong op, het is een wonder.

Toen ik zeventien was kocht ik mijn eerste boek, De verwondering van Hugo Claus.
Louter omwille van de titel. 
Omdat ik verwondering de meest beloftevolle wind vond om mijn zeilen te laten bollen.
En in de ontdekkingsreis naar een zo goed mogelijk leven, is het dankzij mindfulness de poolster van mijn navigatie geworden.

Ook als het je weleens teveel wordt.

Heb je al eens de indrukwekkende wisselingen gadegeslagen in een spreeuwenzwerm?
Die veranderingen komen er omdat elke vogel supersnel, minder dan een tiende van een seconde, de bewegingen van zijn voorganger nabootst. Zo’n wolk op zich lijkt dan een onaards, ondefinieerbaar luchtdier. 

Ik lees erover in Schemervluchten, een boek van Helen Macdonald. Ze is op dat moment in Hongarije om de landing mee te maken van meer dan honderdduizend kraanvogels die elk jaar opnieuw op dezelfde plek even pauzeren op weg naar het Zuiden (ze komen dan van Rusland en Noord-Europa). Het is een overweldigende, zeer luide en chaotische ervaring, waar menig vogelaar, gewoon omdat de prikkels té overweldigend zijn, met nausea op reageert. 

Ook Helen Macdonald voelt zich, terwijl ze ondergedompeld wordt in die enorme chaotische beleving, niet wel en zoekt soelaas door zich in die extreme drukte met haar verrekijker te focussen op één vogel aan de overkant van het meer. De onaangenaam geworden impressie van de massale zwerm maakt plots plaats voor de wonderlijke waarneming van één vogel die met zijn kleine rituelen een vertederende beleving ontlokt.


En dan schrijft ze die ene prachtige zin waar mijn potlood meteen een streep onder trekt: Verwonderd mijmer ik dat je chaos kunt beëindigen door je te concentreren op de dingen waaruit die bestaat.

En dat is precies  wat je ook leert in de Mindfulness Based Cognitive Training: als het leven te overweldigend wordt, de chaos naar de achtergrond verschuiven door te focussen op de dingen waaruit die chaos bestaat.

Delen

3 gedachten over “Als het je te veel wordt”

  1. Beste Wilfried,
    Ik lees altijd met plezier je mails en blogs.
    Ze zijn zo deugddoend! 🙂
    Heel dikwijls denk ik: “het is net of je mijn gedachten kan lezen”
    En ook al denken we al heel veel te weten….
    Het is zo goed het nog eens mooi verwoord van jou te horen.
    Hartelijk dank daarvoor!
    Warme groeten.
    Karen

  2. Dag Wilfried, jouw mails met verwonderingen zijn steeds welgekomen in mijn ‘postbus’. Ze brengen altijd een mildheid met zich mee & inspireren mij telkens opnieuw om in alle tegenslag/ pijn/ rouw/.. ook te focussen op leuke, mooie, ‘warme’ dingen. Het besef dat het leven EN-EN kan zijn & MAG zijn, heeft mij al veel kracht gegeven om met mijn ziekte om te leren gaan. Het is verademend dat het niet perfect hoeft te zijn om toch waardevol te kunnen zijn. Die kijk had ik niet meegekregen van thuis, dus ik moet hem zelf ontwikkelen… jij bent daarin al een inspirerende figuur geweest voor mij & vele anderen met mij…

  3. Dag Wilfried,

    Het werkt, soms, gisteren in elk geval niet, nu of straks of morgen misschien wel.
    Als het soms werkt is dat al heel veel en ‘oefening baart kunst’!
    Veel oefenen dus 🙂

    Elke ademhaling brengt je dichter, is een overwinning. Je hoeft niets te doen, tenzij luisteren naar de pijn van het ademhalen. Er komt een dag waarop je verwonderd merkt dat de pijn die je bij elke ademhaling voelt, weg is, al duurt het een jaar of langer. Ondertussen kan het een troost zijn te weten dat die dag komt, dat elke ademhaling je dichter brengt bij het moment waarop je kan of mag loslaten.
    In afwachting kan je ervoor kiezen om er gewoon te zijn in verbondenheid met waar je betekenis aan ontleent en geeft.
    Je kan ervoor kiezen om te dragen en je te laten dragen, met alle vreugde en pijn die daar bijhoort. Maar misschien ook niet. Het kan te zwaar zijn, te lang te zwaar. Dat gebeurt.

    Wilfried, je geeft door, gebruikt, spreekt, schrijft, leent en ontleent veel mooie woorden, zinnen, verhalen.
    Dank daarvoor!

    Hartverwarmende winterse groet,

    Virginie

Laat een reactie achter

Ik lees je graag. Het is heel fijn als je een reactie plaatst. Dat brengt leven in de brouwerij. Je emailadres is enkel om de bron van het bericht te verifiëren tegen spam, het wordt uiteraard niet gepubliceerd. Dank je wel voor je reactie!